Pierwsze w Europie wirtualne muzeum komunikacji miejskiej powstało w Warszawie. Tamtejsi miłośnicy historii swojego miasta i starych autobusów postanowili podzielić się swoją wiedzą i pasją, tworząc w pełni interaktywną stronę internetową dostępną dla odwiedzających siedem dni w tygodniu, 24 godziny na dobę. O powodach powstania, najważniejszych eksponatach i pomysłach na dalszy rozwój rozmawiamy z rzecznikiem prasowym Miejskich Zakładów Autobusowych, Adamem Stawickim.
Agnieszka Wraga-Marciniak: Jak długo trwały prace nad przygotowaniem Wirtualnego Muzeum Warszawskich Autobusów?
Adam Stawicki: Wirtualne muzeum było planowane od kilku lat, natomiast ostatecznym impulsem do jego stworzenia był jubileusz stulecia autobusów w Warszawie. Cieszymy się, że w sytuacji zamknięcia stacjonarnych muzeów możemy zapewnić rozrywkę miłośnikom komunikacji.
WMWA jest częścią Miejskich Zakładów Autobusowych w Warszawie – kto był głównym pomysłodawcą tego projektu i jacy specjaliści brali udział w przygotowaniu ekspozycji?
Wirtualne muzeum powstało dzięki decyzji zarządu Spółki, natomiast za warstwę merytoryczną odpowiadali pracownicy odpowiedzialni za historię i tradycję Spółki – archiwista i autor wielu publikacji Włodzimierz Winek oraz rzecznik prasowy, czyli ja. Korzystaliśmy także z pomocy specjalistów z Klubu Miłośników Komunikacji Miejskiej, serwisu Omni-bus.eu, a także specjalisty z Tramwajów Warszawskich – Dariusza Walczaka.
Co według Pana jest najciekawszą cechą Waszego Muzeum?
Jedną z największych zalet muzeum jest możliwość dokładnego obejrzenia zabytkowych autobusów, a także skorzystania z dodatków interaktywnych, takich jak uruchamianie silnika czy otwieranie drzwi. Dodatkowo, wirtualna forma daje nam możliwość dotarcia do większej liczby osób, na dodatek o każdej porze dnia i nocy. Część miast w Polsce i Europie posiada placówki stacjonarne, ale większość z nich jest słabo dostępna dla publiczności.
Jakie eksponaty możemy zobaczyć na wystawie? Który z nich na największą wartość – materialną, historyczną czy też sentymentalną – i dlaczego?
Naszym najcenniejszym eksponatem jest autobus Somua Six, który jest drugim najstarszym autobusem w Polsce, a jednocześnie jednym z dwóch tylko przedwojennych w naszym kraju. Jest to pojazd pochodzący z roku 1932, pozyskany z Holandii i poddany pieczołowitej renowacji. Obecnie wygląda identycznie jak pojazdy, które kursowały po Warszawie w latach 1928-49. Ostatnie oryginalne pojazdy warszawskie zostały wysłane na złom przez komunistów.
W jakim zakresie autobusy będące eksponatami przeszły uprzednio renowację?
Wszystkie przedstawione zabytkowe autobusy przeszły pieczołowitą renowację z udziałem Klubu Miłośników Komunikacji Miejskiej oraz pracowników MZA. Jednak w naszym Muzeum skupiamy się także na innych eksponatach związanych z komunikacją miejską, która w Warszawie ma niezwykle bogatą historię. Niestety dużą część na przykład mundurów czy przystanków musimy rekonstruować, ponieważ nie zachowały się do naszych czasów. Warto wspomnieć, że pierwsze muzeum komunikacji powstało w Warszawie w latach trzydziestych, niestety eksponaty zostały zniszczone w trakcie II Wojny Światowej.
WMWA jest pierwszym tego typu muzeum w Polsce. Czy przy jego tworzeniu wzorowali się Państwo na jakimś zagranicznym projekcie?
W naszej pracy nie wzorowaliśmy się na zagranicznych przykładach – jest to nasz własny autorski projekt.
W Państwa Muzeum autobusy są także powodem do przedstawienia historii Warszawy. Jakie były najważniejsze wydarzenia, w których brały warszawskie autobusy?
Historia warszawskiej komunikacji miejskiej obfituje w ciekawe wydarzenia. Cała historia zaczyna się ratowaniem frontu pod Warszawą podczas wojny polsko-bolszewickiej – (dzięki autobusom przewożącym żołnierzy udało się zapobiec oskrzydleniu wojsk broniących Warszawy). Uruchamianiu kolejnych linii zawdzięczamy wprowadzanie równej nawierzchni asfaltowej na ulicach miasta, w 1938 roku pojawiły się za to pierwsze autobusy gazowe. We wrześniu 1939 roku warszawskie autobusy wywoziły do Rumunii rząd i dyplomatów, ale też złoto Banku Polskiego. Po wojnie z kolei odbudowywano komunikację autobusową praktycznie od zera, a przez kilka lat warszawiaków woziły głównie ciężarówki. W latach siedemdziesiątych komunikacja autobusowa osiągnęła swoje apogeum osiągając ponad 2000 pojazdów. Teraz po trudnych latach dziewięćdziesiątych, MZA jest jednym z największych przewoźników transportu publicznego w Europie, a jednocześnie jednym z prekursorów elektromobilności. W tej chwili Warszawa posiada trzecią co do wielkości flotę elektryczną w Europie.
Czy planujecie Państwo powiększenie ekspozycji, rozszerzenie jej poprzez dodanie kolejnych eksponatów?
Obecnie udostępniliśmy pierwszy etap wirtualnego muzeum, gdzie zapraszamy widzów w podróż po dziesięciu dekadach historii warszawskich autobusów. W planach mamy rozszerzenie wirtualnej ekspozycji o działy, w których będziemy prezentować poszczególne eksponaty.
Czy po otwarciu muzeów dla odwiedzających, Muzeum Warszawskich Autobusów będzie dostępne także dla zwiedzających w realu?
Mamy nadzieję, że finalnie powstanie wyczekiwane od wielu lat stacjonarne muzeum warszawskiego transportu publicznego. Na razie chcielibyśmy uruchomić stacjonarną izbę pamięci, tak aby można było fizycznie zobaczyć autentyczne eksponaty oraz współczesne rekonstrukcje.
Komentarze