21 czerwca 2018 roku Rada Unii Europejskiej przyjęła rewizję dyrektywy dotyczącej delegowania pracowników. Przyjęta dyrektywa ma na celu zapewnienie uczciwych płac i równych warunków dla delegowania przedsiębiorstw lokalnych w kraju przyjmującym, przy jednoczesnym zachowaniu zasady swobodnego przepływu usług.

Rada Unii postanowiła jednak, że do czasu przyjęcia Pakietu mobilności z dyrektywy zostanie tymczasowo wyłączona branża transportowa.

Do czasu wejścia w życie Pakietu mobilności, zmiany nie obejmą transportu, który będzie podlegał regulacjom „starej” dyrektywy.

– Na rozstrzygnięcie najważniejszych kwestii dla polskiej branży transportowej będziemy musieli jeszcze poczekać. Sytuacja wskazuje jednak, że wzrost kosztów pracy wydaje się nieunikniony. Wciąż nie wiemy, czy Pakiet mobilności wyłączy z przepisów o delegowaniu transport międzynarodowy i tranzyt, co zadecyduje o konkurencyjności polskich przewoźników na rynku europejskim – komentuje Kamil Wolański, ekspert Ogólnopolskiego Centrum Rozliczania Kierowców (OCRK).

Jakie są najważniejsze zmiany w dyrektywie?

Rada Unii Europejskiej uchwaliła obowiązek wypłaty pełnego wynagrodzenia wg ustawodawstwa kraju przyjmującego pracownika delegowanego, w danej grupie zawodowej, zgodnie z zasadą „równej płacy za tę samą pracę w tym samym miejscu”. Do tej pory obowiązywała wyłącznie stawka wynagrodzenia minimalnego wraz ze stawką za nadgodziny. Dodatkowo pracodawcy mają być zobligowani do uwzględnienia wszystkich powszechnie obowiązujących aktów określających płacę, a przede wszystkim układów zbiorowych pracy do obliczania wysokości wynagrodzenia przysługującego pracownikom delegowanym. Czas delegowania również ulegnie zmianie – Rada przyjęła ograniczenie go do 12 miesięcy (z możliwością przedłużenia o 6 miesięcy). Po tym okresie (max. 18 miesięcy) pracownik ma być poddany w pełni prawu państwa przyjmującego, a nie prawu państwa, z którego został wysłany do pracy.

Po podpisaniu przez przewodniczącego Parlamentu Europejskiego i przewodniczącego Rady ww. akt ustawodawczy zostanie opublikowany w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej. Najpóźniej dwa lata po wejściu w życie powinny zacząć obowiązywać w państwach członkowskich ustawy krajowe, przyjęte w ramach transpozycji tej dyrektywy.

Jakie są szczegóły zapisów i postanowień dotyczące transportu?

Dla branży transportowej najważniejszymi zapisami są punkt 15 preambuły oraz artykuł 3 ust. 3. Według punktu 15 preambuły: Z uwagi na wysoce mobilny charakter pracy w międzynarodowym transporcie drogowym wdrożenie niniejszej dyrektywy w tym sektorze budzi szczególne wątpliwości i trudności prawne, które mają zostać rozwiązane w przepisach szczegółowych dotyczących transportu drogowego, w ramach pakietu o mobilności, wzmacniających również zwalczanie oszustw i nadużyć.” Artykuł 3 ust. 3 głosi natomiast: Niniejsza dyrektywa ma zastosowanie do sektora transportu drogowego od daty rozpoczęcia stosowania aktu ustawodawczego zmieniającego dyrektywę 2006/22/WE w odniesieniu do wymogów dotyczących egzekwowania prawa oraz ustanawiającego szczegółowe zasady w odniesieniu do dyrektywy 96/71/WE i dyrektywy 2014/67/UE dotyczące delegowania kierowców w sektorze transportu drogowego.

Z pełną treścią przyjętych zapisów zmian w dyrektywie można zapoznać się na stronie Rady Unii Europejskiej. Materiały dostępne są w języku polskim.