Wprowadzanie nowych rozwiązań do masowej produkcji szło nadzwyczaj opornie:

W roku 1895 Niemiec Hugo Mayer opatentował hamulce hydrauliczne.

Dopiero w 1914 roku Malcolm Lockheed zastosował to rozwiązanie w samochodach ciężarowych.

W roku 1920 w Europie pojawiła się luksusowa Hispano-Suiza z hamulcami hydraulicznymi ze wspomaganiem, ale dopiero 10 lat później amerykańscy producenci samochodów zastosowali hamulce hydrauliczne w seryjnej produkcji aut.

W roku 1910 wytwórnie samochodów zaczęły wprowadzać do seryjnej produkcji układ hamulcowy na wszystkie cztery koła. Pierwszymi samochodami z hamulcami na cztery koła były Issota Fraschini, Tatra i Arrol-Johnston. Minęło jednak wiele lat zanim to rozwiązanie stało się powszechne.

Długo jeszcze w samochodach dostępnych w Europie i nie tylko powszechne były hamulce mechaniczne, czyli uruchamiane za pomocą cięgieł. A także rozwiązania opisywane przez Adama Tuszyńskiego. Trzeba przecież wziąć pod uwagę, że Europa powoli odradzała się po I wojnie Światowej.

Produkcja samochodów była niewielka, pojazdy drogie i trudno dostępne.

W roku 1902 Brytyjczyk Frederick Lanchester otrzymał patent na hamulec tarczowy.

35 lat później zastosowała to rozwiązanie austriacka fabryka Graf&Sift produkująca bogato wyposażone luksusowe auta osobowe. W Graf&Sift powstał samochód, w którym w 1914 roku w Sarajewie zamordowano arcyksięcia Ferdynanda.

Trzeba było kolejnych 30 lat, by hamulce tarczowe stały się „obowiązkowe” w samochodach osobowych i niektórych ciężarowych.